AYRILIĞA PUSU KURDUK

Farklý iklimlerin, iki üvey çocuðuyduk
Yollarýný kaybetmiþ sevdada
Ufkun doðuþunu beklerdik
Karanlýkta ay tenine dolanýrken,
Daðlarýn dumanýný siper ederdik.
Ayrýlýðýn seher vaktinde,
Geçerdik, sazýn kýrýk telinden düþen
Ýnce ahlarýn kucaðýna
Yanardýk, tenler buluþtu sanarak

Farklý iklimlerin iki öksüz çocuðuyduk
Acýlar gülümsetirdi yanaklarýmýzý
Þafak sökmeden düþerdim,
Kýþ gecelerinin, sýcak rüyasýndan.
Ellerin tutuþurdu, çýrýlçýplak duygularýndan
Parmaklarým üþürdü
Dudaklarýn büzülüþünden.

Türkülerim dolanýrdý gözlerinin ucunda
Farklý iklimlerin üvey çocuðuyduk
Ya aslýnda
Aþka düþmüþ ölü canlar içinde.
Ayrýlýða pusu kurardýk.

Þimdi iklimlerinin deðiþtiði bu tende
Yitip gittik ikimizde
Dudaklarýmda, dokunulmamýþ aþkýn tadýnda
Bir çýðlýk dolanýr sýcaklýðýnda.

M. Ö. 29.03.2008
kahramanmaraþ
Sosyal Medyada Paylaşın: