BİZİM GİBİLER
En çok çocuk olduk, bir zamanlar
Saflýðýmýz erdemimizdi,
Düþtüðümüzde, açýlan kalp yaralarýmýzý
Anacýðýmýz temizlerdi.
Düþmek koymazdý bize,
Kaldýran, annemiz olduðu sürece.
En çok genç kýz olduk, bir zamanlar
Asi ve gece mavisi.
Canýmýzý acýttýlar,
Herkesi kendimiz gibi bildik,
Güvenmemeyi öðrendik,
Yeniden savaþa girdik,
Yeniden ve yine yeniden,
Kayýplar verdik.
Öldürdük yaþarken çoðunu,
Vicdanlarýna kurban verdik.
Daha güçlü çýktýk, her savaþtan
Kýytýrýk bir karanlýða,
Tutsak olmadýk hiç bir zaman.
Iþýðý kendi içimizde bulduk,
Önemli deðil ne zarar, ne ziyan...
Canýmýzdan, dostumuzdan, kardeþimizden geldi
Her býçak darbesi, ona da tamam
Yalansan git ötede oyna,
Tahammülümüz kalmadý inan.
En çok anne olduk, bir zamanlar
Evladýmýz gibi sevdik, sevdamýzý
Kollayýp savunduk, sonuna kadar
Yuvasý olduk, mutluluk bitene kadar
Ondan duyduðumuz cümle,
Gittiði yere kadar...
En çok da aþýk olduk, bir zamanlar
Her parçamýzý biri götürdü,
Allah’ tan korkmaz kuldan utanmazlar.
Yeni bir sevdaya açamadýk yüreðimizi,
Korkuttular,
Alýp kaçtýlar,
Yeni filiz veren güvenimizi.
Her hikayede ayný son,
Yeni bir baþlangýç,
Net deðilseniz,
Ölmüþse vicdanýnýz,
Baþrol oynamaksa, hayatýnýz
Sahnenizi baþka gönüllere kurunuz,
Hayallerimize, yaklaþmayýnýz.
Gülþah ERCÝYAS
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.