Güven..

Guven..
Fethedilen þehirlerin Fatihine ilk bakýþý..
Ýlk intiba..
Secemez þehir onu fetheden kim..
Bilemez kahramaný mý
Yoksa celladý mý....

Hem korkarsýn bildiklerini duymaktan
Hem kalbin korkar duyacaklarindan
Güvenmek ister bazen insan
En olmadik yerde en olmadik nesneye...
Düþünmeden sonunu...

Sonra yerle yeksan olur her þey
O yýkýlmaz sandýðýn duvarlara,
Sana sahip olmak için canýný ortaya koyan Fatih’ini gördüðün surlara,
Ve.. Aþkýn baki olduðuna kanaat getirdiðin âna, baþýný yaslarsýn sadece.
Hala bitmemiþtir güven
Bir sanþ daha verirsin (sadece) kendine
Yine güvenebilirsin diye..
Senden habersiz soðumuþtur yürek.
Fakat;
Yanmýþtýr korudaki aðacýn en cýlýzý/nazaran en inanmýþý..
Yanmak için sevmiþti aðaç belki de.
Ama aþkla yanmak , pervane olmak için..
Bir kere gitmiþtir guven bedenden,
Çünkü yanarken aðaç düþürmüstür yapraðýný..
Aðaç kurtulsa da yanmaktan
Kaybetmiþtir yapraðý sonsuza kadar...
Sosyal Medyada Paylaşın: