İkimiz İkimizsiz

Düþkün ve Ýlkyazdý
Bulutlarý yanýtsýz
Yaðmurlarý akýlda tutulmamýþ
Iþýklara uykulu
Bir hazýrlýkla
yalnýzlýk
Kýyýsýz bir sýkýntýda...

Veremli bir kasaba terki
Sýrtým sanki anneme terli
Gitmeye gitmek istiyorum asýl
Bulanýk düþlerle avunmak aðýr
Akþam üþümeleri kedere israf
Adýmý anýmsatacak rüzgar sinik
Varacaðým akþama sorusuzum...

Eski Türkiye’den havuzlu bir park
Ellerinin üstü soðuk yarasý
Ruhuna hoh etmeye çalýþýyorum
Soluðum kesik fersiz
Bir daha þu köþeden çýkmayacakmýþ gibi ya ses tonun
Hiç bitmeyeceðinden dem vuruyorduk oysa
O saatin
Kentin sessizliðinin
Hýrçýnca þefkatinin çýplak dallý aðaçlarýn
Tüm köþeler bizden birbirimizeydi
Eflatun bir sonlanýþýn orta yerine
Saçlarý sabun kokulu
Son kuþlarý kollamaya meraklý...


Uzun bir günü biteceði ana kurban etmeden
Birlikte gölgeler sayarak geçirdik
Nerdeyse kýrk yýla yaklaþacak
Hep o günü tekrarlayarak
Döndüðüm bu en baþta
Ýçimi delen Yanýmdaki bu boþluðunun acýsýna yetmenin
Acemisiyim...
Beni affet kar sularýyla
Uðurladýðýmýz Þafak
Kargalarla dost puslu
O
Ilk ve son kavþak ...
Gözyaþlarýnýn tuzunda kalarak sarýldýðým her çocuklukta
Bir daha gitmeliyim
Birlikte varamadýðýmýz
Kedileri sarhoþ o yazlýk semte...


Hadi yine adýmlarýný benimle birlikte at
Dediklerimi tekrar et
Izini sürdüðümüz kokularý
Getir bana
Ertesi güne böcekler tut
Okul saatlerine kaçak
Beyaz yalanlar söyle rüyalarýma
Aþktan ekmeði böler gibi söz et
Kimsenin aklýna getiremediði
Umutlar yarat ilk hüzünlerime
Yoksulluðuma
Papatya demetleri hazýrlat
Geride býraktýðýmýz kenti Özlet öfkeme
Hadi
Hadi de
Hadi yeni bir oyun baþlat
De küskünlüðüme ...


Günün Ýlk pidesini bölüþerek
Oturduðumuz kaldýrýmda
Öksürüklü çocuklar iþbaþýna hazýr
Ve yeni bir mutsuzluktaki
Kusursuz bir sonrasýzlýðý aralayýp
Ateþi üstünde bir izmarit alýp parmaklarýna
Lekeli diþlerinle inadýna sýrýtkan:
"Ben hep böyle kalacaðým
Sende böyle kal
Nereye gidersen git"...
Ve kaçar gibi gittiðim en uzaðýnda da
kendimde bulduðum kaçmalarýn ortasýnda
Ayný kalarak
Gitmeye hazýrým hâlâ...


Imlasý en baþtan bozuk
Öykümüzün noktasý kendinden büyük...
Ve Ayný kitapta ayrý sayfalara düþtük
Hiçbir satýrýmýzda kalan yok
Sözümüze takýlan...
Ayracsýz okunup unutulan
Kapaðýnýn Baþlýðý yýpranýk
Sýradan ölümlere yakýn
Pahasýz bir anlama ortak
Ýkimiz
Ýkimizsiziz...




Kaðan Ýþçen ...
Sosyal Medyada Paylaşın: