Alaycı Yalnızlık

Sönmüþ yýldýzlarda kalaylý bir sýðýntý
Ertelenmiþ bir inkarýn sapsarý kördüðümü
Denizi solduran met cezir,
Eðilmiþ sahile sürmüþ dersini
Durmadan mavi ufukta dönen bir gök

Dikiþ tutmayan bulutlar,
Yaðmura hediye eder söküðünü
Lodosa karþý akan sular
Kapýsýz bir boþluðun yollarýnda umutlar
Yürüdü koþtu çýplak kuþlar
Yolcularýný bekler duraklarda son koltuklar
Çok uzaklarda fýsýldayan yaþamlar
Kuru bir nefer sanki, böðrümde gölgeler

Miðferini erken takan, gün batýmlarý
Eskitiyor, benden tüm hücreleri
Ve ýslatýyor saç tellerim, bu çapsýz ruhu
Nasýrlý parmaklar tuþluyor, dünyayý
Belirsiz bir hiç, adýmlarýný arar
Son hücumla bakýr çaðýnýn
Çalýyor yarýný davetsiz hayaller
Günden güne ucuzluyor bu bedenler
Her akþam aynalardan gülüyor, gözlerimdeki su
Kaçýncý alaycý, budalaca bir þey bu

Haydar Þahinbay
Sosyal Medyada Paylaşın: