DERVİŞÇE DEVRAN
Gün doðusu, gün batýsý ben varým,
Bazen Özbek, Yakut, hatta Avar’ým,
Gün ortasý bir bozkýrda yanarým,
Açýlmýþ her gülün fermanýndayým...
Kop’un doruðunda çýrpýnan bayrak,
Hazar’ýn yüzünde bir mahzun yaprak,
Sunalar mezarý kýnalý toprak,
Olmanýn derviþçe devranýndayým...
Çoruh, Aras þimdi yapmazken durak,
Selenge içimi oyan bir merak,
Meriç açmaktadýr sinemde firak,
Her seher bir gülle mecrasýndayým...
Ýnan uyumadým yad uykularý,
Gözyaþý dök bana dilek pýnarý,
Geri verin kamçýlanmýþ sularý,
Nice kalyonlarýn kervanýndayým...
Gökekinim eðemem ben baþýmý
Kaç yaz geçse unutamam kýþýmý
Olgun baþaklara kurdum düþümü
Nerde hasat görsem harmanýndayým
Kara sevdalýným, vurgunum vatan,
Ruhumun sevdiði mekan gülistan,
Mavi sonsuzlukta kutluca destan,
Kalmanýn amansýz dermanýndayým...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.