Dün içinde çok kimse olan bir gündü
Çoðunu ayný kelimelerle sevip alkýþladým
Bazýlarý ne kadarmýþ kaç grammýþ aklý
Ve susunca ne söylermiþ kalbi dinledim
Yalnýzlýklarýna deðdim mi bilmiyorum
Ama yok hükmünde olduklarýn da
Farklarýnýn olmadýðýný biliyorum
Dünyayý seviþir gibi yaþýyorlar mesela
Nefeslerini birbirlerine kusuyorlar hep
Hiçbir þeyin yetmesine imkan vermeden
Dahasýný birikiyorlar yarýnlarýna gördüm
Ben þimdi onca dünün insan kimselerini
Raf ömrü dolmadan nasýl tüketeceðim
Kýlýk kýyafetlerine hangi makamý verip
Mezar taþlarýna hangi adresi yazacaðým
Diye sormuyorum þüphesiz kendime
Bir bildiðim varsa diye aklýmýn ceplerine
Ne sakladýmsa iþe yarar diye bakýyorum
Kendimin dünlerine gelip giden kimseleri
Nerede öldürmüþ nerede can vermiþim
Haklý olup hakladýðýmda ne yapmýþ
Haksýzlýklarýma ne denli yanmýþým
Bakýyorum tren vagonlarýna bakan gibi
Asýl ben kendimi baðladýðým bu dünyada
Þair yaftasýyla uluyup duran bir köpeðim
Gram etmeyecek deðerimle kostaklanýp
Kelime kumbarama kendimi týkýþtýrýyorum
Evet yargýsýz infazým gerçekleþsin artýk
Ve ben dünlerimin içine gömüleyim