Yok yere cümleler kuracaðým sana. Ne ilk ne son bahara dair.
Ne eski þarkýlar kadar can yakacaðým, ne bir fincan kahve kadar kalacaðým aklýn da.
Can çekiþen kuþlar kadar özgürüm. Kanatlarý kopmuþ kuþlar kadar hürsün.
Biliyorsun, ayný mavi olamaz ikimize zahir olan. Sen baþka inanmýþlýklarýn eserisin. Ben reddediþlerle büyüdüm. Oysaki konduðumuz dal kýrýldýðýn da düþtüðümüz toprak ayný toprak. Oysa avcý yaklaþtýðýn da ettiðimiz ayný dua, umudumuz ayný umut. Lisanýmýz bir sözcüklerimiz eþ sesli yalnýzca.
Mesela; mesela güneþ çýksa tam tepeye yaz dese, yaz! Sen satar gelirsin güneyi, ben kalýrým yanan bir þairin kalemine. Mesela el dese kalem tutan elleri þairin, ben beþ parmaðýný bilirim senin, sen yeþil dal ararsýn.
Yani evvelidir kýþ benim anýmýn. Ondandýr, sen eylülü anlamazsýn. Dert etme eylül de seni anlamaz. Çünkü her can apaçýk bilir dönmek için bahara kýþýn da gönlünü alacaksýn. Alacaksýn ki çiçek açtýðýn da dalýna don vurmasýn.
Dedim ya can çekiþen bir kuþ kadar hürüm. Ýþin dördüncü boyutu ben cirim kadar yer kaplarým fezada. Sense küp küp boþluksun.
A benim geçmiþi yaralý serçem, kumrudan sanýrken kendini göz oyan kargasýn. Bir bilsen aklýn da yüreðin de mülteci senin. A benim sýladan bi haberim, topraðýn ýsýrgan, güneþin zifiri, suyun katran senin.
A benim yalancý baharým, gökyüzü hep çivit mi sanýrsýn. Uç kana kana, yanýna kalan bir buram nefes. Zerdali bellediðin ökse, yuva bildiðin kafes.
Ve özgürce yaþamak bir dala muhtaç kalmadan, öylesine süzülmek eylül telaþesi olmadan. Ve kalakalmak bir çocuðun omuzun da…
Bin ah iþit her satýrda…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.