Ne ateþler söndürdük sevdadan korkan
Ne rüzgarlara teslim olduk fýrtýna koparan
Sensizlik dökerken mevsimler
Çaldýðýn ömrümün ödülüdür bu , ‘yalnýzlýk.’
Varsa karþýlýðý hayal kurmanýn
Derin yaramýn kabuk baðlayan sýzýsýndan
Kaybetmeyi öðrenen gözlerimden
Yokluðunun en yücesine layýktýr haykýrmak
Aþk ise þah damarýmýzý kesen
Mum gibi erimekse payýmýza düþen
Düþ ,düþ artýk ,göðüs kafesimden
Ýntihar korkusu yaþýyor "kara sevdam"
Ki,
Sen,
En büyük sakarlýðým
Baþ aðrým,
kalp çarpýntým,
Hayaller giydirdiðim dünyam.
Bilsinler ki
Vazgecmesinide bilirim.
05.04.2016 /00.17
Remziye ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.