Gözlerimin Dinginliğinden Düşen Son Yaprak Remziye ÇELİK
Gözlerimin Dinginliğinden Düşen Son Yaprak
Bir dolu bir boþ geçiyor gecelerimiz Kýyýda köþede baþ belasý avuntular Her biri diðerinden sýska Silip süpürüyor anýlarýmýzý
Ah bir anlata bilse dilsizliðimizi fýrtýnalar Kasýp kavurduðu ilhamýmýzý geri getire bilse Yüzsüzlüðüyle yanaþa bilse umut yolcularý Ya bir tren garýnda yada sere serpilmiþ bir rýhtýmda
Bir ölü okyanus ola bilse gözlerimiz Her bir özlemimiz þimþek gibi çaka bilse ufuklarda Bir kýyamet kopara bilse gögüs kafesimiz Bel ki bir aþk kervanýnda omuz omuza ,çarpýþýr mýyýz
Git dediðimde kal diye bilmeyi ne çok özlemiþtim Kalbur altý sakladýðým bir tutam umut kýrýntýlarýmý Yüreðimizin baðý deðil sökülen,dizlerimizin baðýydý Yollarýmýza ruhumuzu sererken , Ölmek neymiþ bir kez daha anladým.
22.03.2016 .03.27 Remziye ÇELÝK Sosyal Medyada Paylaşın:
Remziye ÇELİK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.