Mukayese
bazý gerçeklerin insanýn yüzüne tokat gibi çarpmasýna gerek yoktur
arkadaþýnla yaptýðýn masumane bir sohbette gelir ansýzýn
"beni o kadar çok seviyor ki ; gün içinde 3-4 kere sesimi duymadan edemiyor" der
yere göðe sýðdýramadýðýn insanýn sesine zerre kadar muhtaçlýðýnýn olmadýðý;beynine dank eder
"olsun ,varsýn sesini 2 günde bir duyayým,razýyým" dersin
arkadaþýn anlatmaya devam eder....
"her geldiðinde deðiþik bir çiçekle gelir,
gözlerime bakarak okuduðu þiirlerle yüreðim erir"
üzülmemek için savunma mekanizman baþlar iþlemeye
öyle bahaneler bulursun ki þaþar kalýrsýn kendine
kazak erkek caným o þiir falan bilmez ;
ucunda ölüm bile olsa söyleyemez...
hem çiçekte neymiþ solar gider,
bana karþý olan sevgisi hiç solmasýn ; yeter...
aþk böyle böyle yara alýr,sarsýlýr oysa
çocuk masumiyetiyle büyütmeye çalýþtýðýn sevginin
ne kadar hoyratça har vurup harman savrulduðunu anlarsýn zamanla
anlarsýn da ,
insan gerçekten bir kez sevebiliyor bu hayatta
onda da yarlandýysa
vah kanayana
vah yarayý sarmaya çalýþana......04/04/2016 Can Çalýþkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.