keþke; ömrünün sonuna dek, bir tek beni yar bilseydin. ödenmemiþ fatura misali, umutlarýmý kesmeseydin. yürekten sevenler denildiðinde, bizi gösterseydi tüm parmaklar ve sessiz sedasýz ihanetlere yol almasaydý, o geliþini iple çektiðim ayaklar. gitmek sadece ölüme münhasýr olsaydý keþke. ve gözler yalnýzca "neden benden önce girdi kara topraða" diye aðlasaydý. keþke; yýllarýn birikmiþliði yerine, saçlarým inseydi belime. artýk usandým, köþe bucaktan hüzün toplamaktan. ve hiç bir bahara aldanmadým, üstüme hep bir þiir aldým. oysa biz seninle Temmuz aþkýydýk. hangi arada derede, Þubat soðuðuna kaldýk...? pardon bayým.... bu heba ettiðin yürek öyle "unutursun" demeyle, geçiremiyor yaralarýný. kanýyor. yanýyor. avunamýyor... acýyan gülüþlerimi tüm þehir görüyor. yokluðun; koca bir meydan muharebesi, yüreðimde. "Ýlla öleceksin" diyor bu uðurda. gazilik mertebesi bile onmuyor yaralarýma...26/01/2016 Can Çalýþkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Can Çalışkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.