ZALİME BAK ZALİME

ZALÝME BAK ZALÝME

Bizim köyün zalimi, ister beni yar diye,
Önüme servet serse, varmam hiç bir zalime.
Duydum beni hep süzer, aklýnca da yar beller,
Ben bir efe kýzýyým, bulaþmasýn be yeter!

Geçti düðün alayý, gördüm zalim boyludur,
Bu gönlüm kayýverdi, hâli baya soyludur.
Sözüm geçmez gönüle, mevlam bunu hayreyler.
Zalim oldukca mâsum, benim kâlbim meyleder.

Zalime bak zalime! Çizik attý barnýma,
Tam ortadan bölündü, kâlbim iki yarýma.
Yaralýyým yaralý, þu yürekten yaralý,
Gönül derman istemez, kalmak ister yaralý.

Zalime bak zalime! Nasýl girdi gönlüme?
Sevdiðimi bilir de, naza çeker habire.
Dile düþtüm çare yok, eller güler halime,
Gönül ferman dinlemez, yanar durur zalime.

04.04.2016

BÝRGÜN BÝLÝRSÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: