Misketleri hiç ýskalamadým.
En çok mavileri vurdu minik parmaklarým
Sadece oyunmuydu renkli camlarýn çarpýþmasý
Yoksa emeðin galibiyetimiydi yüzümdeki sevinç...
Bilemiyorum
Ceplerime doldurduðumda,
Zafer ýþýklarý oynaþýrdý avuç içlerimde
Týrnak diplerim toprak
Parmak kývrýmlarým nasýrdan çatlasada
Baþ ucumdaki kutudan
Odamýn tavanýný aydýnlantýrdý
Yýldýz yýldýz göz kýrpan misketler
Hayatýn bir perdelik sahnesiydi çocukluk
Gün geceyi,gece günü kovaladýkça
Güneþle ay saklambaç oynadý yýllarca
Büyüdüm
Ama biteviye ebe oldum bu oyunda
Gökyüzünü
Denizi sobeledim hep
Bu sefer misketlerim deðil
Özgürlüktü bakýþlarýmýn mavi olmasýna sebep
Dilek USTA