GÜZEL SEVERDİ BENİ

Öyle güzel severdi ki,
Ýncitmeden, dokunmadan,
Usulca;
Kýrmaktan korkarcasýna.
Anne gibi,
Kardeþ gibi,
En güzel dua gibi,
Aþk gibi,
Özlem gibi,
Hasret gibi, pembe hayallere dalmak gibi,
Severdi beni.
Kýyamazdý gözyaþlarýma,
Öldürme beni derdi,
O an ben yaþarken ölürdüm.
Bilmezdi.
Çocuk gibi severdi beni;
Bilirdim, saf severdi,
Kirlenmeden önce bedenlerimiz,
Hayallerimiz kýyýlara vururken,
Aþkýmýz vurulana kadar,
Saðýr olup, duyamayana kadar,
Ahraz olup, dile düþüp de,
Aðýzdan çýkamayana kadar.
Baba gibi severdi beni;
Kýlýma zarar gelmesini istemezdi.
Dizleri kanayan bir çocuðun anne deðil de,
Babam neredesin? diyerek aðlamasýydý
Bizim aþkýmýz.

Kýrýk kanatlarýma,
Merhem olan sevgisi,
Uçamayan yerde,
Sürünen kalbime deva olurdu.
Kanatlanýp kalbine konduðum zamanki,
Huzurdu bizim aþkýmýz.
Onun yaralarý derinden kanarken,
En güzel dualarý paramparçayken,
Gel bana!
Kanatlarým sana açsýn,
Kalbimin en güzel yarýnlarýsýn
Derdi bana,
Aðlayan sevdasýný feda ederek.

Gülþah ERCÝYAS



Sosyal Medyada Paylaşın: