ELDEKİ SATIR …
Kýrýyoruz, kesiyoruz,her dem aldýk elimize bir satýr,
Ne oldu ki bizlere, tanýmýyoruz dost,düþman ve hatýr,
Kaybettik benliðimizi, nereye gidiyoruz böyle, aðýr aðýr ?
Kalplere dolmuþ nefret,gözlere inmiþ perde,kulaklar olmuþ saðýr…
***
Ýncitirken o insanlarý, kýrarken o kalpleri, ne geçiyor eline ?
Senin bu yaptýklarýn,yaþantýn,sakýz olmuþ elâlemin diline,
Sen ki kaptýrmýþsýn kendini, kin ve nefretin seline,
Kýrdýðýn o kalpler acaba bir daha gelir mi yerine !!!
***
Neler kaybettin yaptýklarýnla; bunu hiç düþündün mü ?
Kýrmadan bir kalbi, gönülden bi dost sevdin mi ?
Býrak artýk elindeki o satýrý,sök at içindeki kini, nefreti ;
Sarýl kucakla kaybettiðin o dostlarý,bitir artýk küllenmiþ hasreti…
Mustafa UZ/ 5 Mart 2016
(0546) 801 73 99
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.