KIYAMET ÇİÇEĞİ

Talandadýr yine sýðýndýðým limanlar,
Dost bildiðim diller yalandadýr.
Küçük bir esinti büyür hayal dünyamda,
Kasýrga olup yaðmalar düþlerimi.
Issýz nehirler akar çaresizliðe,
Sonsuz hayat vaat edeni hatýrlar akýl.
Maskelenmiþ yüzlerin seçilmezliði,
Bir duman iner daðdan kuþatýr þehri.
Aynam bile yalan söyler yüzüme bakýp,
Su bildiðim berrak nesnenin baðrý karanlýk.
Zehirli bir elma gibi içten içe yer beni,
Ne oluyor hayat neden tanýmam beni?
Koþ ey deli yüreðim kaç git buralardan.
Ýz býrakma peþinde kimse gelmesin ardýndan.
Býrak bu kavgayý da karanlýklar kazansýn,
Aydýnlýk diyarlara kara gölge uzansýn.
Zifir bir gecede dermansýz dizlerle,
Yorgun düþüp kapan ey göz bebeðim.
Bedenimin düþtüðü ýssýz bir kýrdan,
Son gözyaþýmýn çatlattýðý o tohum,
Filizlenip bembeyaz bir çiçek açsýn,
Dünyaya kokusuyla kýyameti anlatsýn…

Sosyal Medyada Paylaşın: