Çocukluğum uyandı bugün anne

Çocukluðum uyandý bugün anne
Atýldým sokaklara rüzgarlar içinde
Bahar çiçeklerini okþadým durdum
Sonra bir fýrtýna vurdu düþlerimi
Kýrdý kol kanadýmý mevsimsiz


Ben diyarbakýr içinde vurulmuþum
Çocuk gülüþlerimi yitirdim gitti
Uçurtmam tel örgülere takýlmýþ
Yüreksiz fýrtýnalarýn esintisiyle
Ben bugün bir daha öldüm anne


Daðlarý dolanacaktý oysa gençliðim
Yitip gitmeseydim fýrtýnalar içinde
Diyarbakýr içinde vurulmuþ düþlerim
Öfkem çaresizliðe akar durur
Hüzünlerle yolcuyum ben bugün anne


Oysa çocukluðum uyanmýþtý bugün
Ben bugün ölüm yok diyordum
Umudumu serpecektim gökyüzüne
Vurulmasaydý eðer çocukluðum
Ben diyarbakýr içinde vurulmuþum anne


Sen yüreðini ferah tut anne üzülme
Tellere takýlan ilk uçurtma benim deðil ki
An gelir mutluluklar yeþerir gönüllerde
O zaman vurulmalar sevdadan olur
Ve hiç bir düþ yitip gitmez öylece


Þimdi bir baþka baharda uyanma vaktidir
Yine tatmak için ayný acýlarý mevsimsizce
Ama belki þafaklar yeniden doðar be anne
Belki çocukluðumuz yeniden uyanýr
En güzel mevsimde yeþeren düþlerle
Sosyal Medyada Paylaşın: