Asýrlardan sonra, yüzünün çizgilerinden uzak... Göz kapaklarýndan sarkan bahar çiçeði ihtiþamý kirpiklerin ve dipsiz sevda okyanusu gözlerinden uzak yüzyýllardan sonra, hiç eskimeyen sararýp solmayan -ki bütün sonbaharlarý hiçe sayarak- bir resim hâlâ silûetin, yazý selamlayan bir yaðmurla ýslanan özlemlerle gözlerimden akan...
Kaç aný eskittim kaç hatýrayla eksildim, kaç çocuk daha öldü çocukluðumla oysa... Ne þarkýlar sildim ne þiirler yaktým oysa allahsýz gecelerin sokaklarýnda bir bir üþürken elleri kimsesizliklerimin... kaç intiharla ölüp kaç acýyla doðurdum yine kendimi, Sesinin uzaklýðýnda hâlâ kulaklarýmda çýnlarken her rüzgârla adýnýn þarkýlarý..
Asýrlardan sonra, yüzünün çizgilerinden uzak... Göz kapaklarýndan sarkan bahar çiçeði ihtiþamý kirpiklerin ve dipsiz sevda okyanusu gözlerinden uzak yüzyýllardan sonra... Bugünmüþ gibi, an gibi, sayýsýz mevsimler gibi sarýyorsun hâlâ... saçlarýmdan parmak uçlarýma, bütün sýcaklýðýyla yazý selamlayan bir yaðmurun, her adýmda adýný andýðým Þehrinin sokaklarýna sarýlýþý gibi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Emre Suci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.