HAYDAR
Bir türkü geliyor yakýnlardan bir yerlerden kulaðýma gönlüme..
’O yar benim kime ne’Ben melanet hýrkasýný kendim giydim eynime’
’Ar/ý namus hýrkasýný taþa çaldým,kime ne ne?diye....................
Anýlar yine ta uzaklardan kah heyulalar gibicesine üþüþüyorlar
zihnime...
Kah mutluluk deðirmenlerinde düvenlerini döndürüp duruyorlar
içimde.
Boþ ver ya!hiç önemli degil,ne sevinç ne keder,ne yazar,boþver!
çok sevildim ben de.
Bir de þarký geliverir böylece dilime’Yýllar sonra rastladým,çocukluk
sevgilime’O aþina bakýþlar,ruhumu deldi yine!’
Oy anam oy,ne de güzel bir þarkýdýr bu,Türk Sanat Musikisi sarar
çile daniskalý gül pembe ruhumu
Neyi demeye çalýþýyordum anladým ki demiyeceðim.
Neyse bu çorba da zaten çok soðumuþ içmeyeceðim.
Ya!anladým ki ben bir sevmiþim bir daha sevmeyeceðim
Tektir deðil tekbir gerek canýma,huy bu iþte, ömrümce seveni
sevileni silemeyeceðim.
29.03.2008.Ýzmir.
Müfide Decdeli.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.