Ýstanbul sokaklarý ;çýplak bir rüzgara teslim olmuþ, en ihmalkar yaný ise umut edip, edilmiþ o yanlarýmý var ya! peþinde sürüklemesine birileri çýkýp, burun ucuyla bile bakmýyor
seslerin arý kovaný oluþuna nihai son bir parmak bal onunda alýp, hayallere çalýþý? yok yoksa gerçeðe mi ?... ay! gülüm sesin sahibi zahir de ses çýkmýyor..
kusurun ayracý insanda okurken ilerisi, yandan iteklemeli berisi az acýk ara öndekine meraklanmadan hedefteki gölgen boþa karanlýk sineye çökmüyor
belli ki ayaklar her öyküye yakýnlaþmýþ ve sonrasý kalabalýk, içine eksik gülüþlerin karýldýðý yalnýzlýk gitmelerin kahramaný his edilirken gelmiþ ve þu akýldan bir türlü çýkmýyor
ben bu gece koca þehrin yaka paçasýna hüzün tutmaya uðraþýrken o neredeydi sahi neredeydi yaptýðý þu sinemde ki hüzün kalesini gelip yýkmýyor
son aný huzura kýsa kolu dediði þiirler saðýr ve de dile yanýk sayfalara biriken her acýnýn kuyusunun üstünü örtme çabasý yenilerini inan ki çekmiyor... 01-04-2016 ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.