Boş Hayaller
Bazen beklersin,
Usanmadan,
Býkmadan.
Bilemezsin onun düþüncelerini,
Düþünürsün, düþünürsün,
Sadece onu düþünürsün.
Aklýna baþka birþey gelmez,
Hep hayaller peþinde koþarsýn.
Ama o hayallerin boþadýr,
Boþyere vakit harcadýðýný bilemezsin.
Bilemezsin nasýl ondan vazgeçeceðini,
Bilemezsin ondan nasýl uzaklaþacaðýný.
Çok seversin! hemde çok.
Herkezi karþýna alýrsýn,
Kim ne derse desin, Aldýrmazsýn,
Duymazsýn baþkalarýnýn sözlerini.
Aklýný öyle bir yerinden söküp almýþki,
Her daim seninmiþ sanarsýn.
Aþkýn gerçek sanarsýn,
Benim gibi kimse sevemez falan dersin...
Haykýrýrsýn onun adýný heryerde,
Aðaçlara yazarsýn adýný,
Kuþlara fýsýldarsýn onu sevdiðini.
Ama ona söyleyemezsin sevdiðini,
Belki oda beni Seviyordur dersin,
Hissediyorum dersin,
Ama yanýldýðýnýn farkýna varamazsýn.
Ama sevgi okadar yüce ki,
Anlayamazsýn onun senden nefret ettiðini.
Konuþunca anlarsýn anca,
Onun sevmediðini.
Sonra üzülürsün tabi,
Aðlarsýn yalnýz kaldýðýnda,
Ýnsan yalnýzken daða mutlu çünkü,
Sadece ozaman rahatca aðlayabilirsin.
Çocuk gibi aðlarsýn,
Göz yaþlarýn dinmez onun resmine bakarak aðlarsýn..
Ama asla vazgeçmezsin uzaktan bakarsýn yalnýzca seninmiþ gibi.
{ Aþk Ýnsaný }
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuzkaan Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.