Ne kadar inat edip ne kadar dirensem de Yokluðunun acýsý çekilmiyor beyzadem Ölümün o donduran son nefesi ensemde Ýnsan ’’bittim’’ dese de yýkýlmýyor beyzadem
Takvimdeki yapraklar çaresizce düþerken Ayaklarým durup da gönlüm sana koþarken Yüreðimi azabýn kanlý eli eþerken Düþtüðüm kör kuyudan çýkýlmýyor beyzadem
Tek kelam söz etmiyor tutuklu dilim sende Yangýn yeri yüreðim kavruldu külüm sende Dikeninden kurtulmuþ bir gonca gülüm sende Köküm baþka baðlara dökülmüyor beyzadem
Düþlerim de olmasa halim beterden beter Gönül bahçem virane konan kuþ gamla öter Bakýþýna muhtacým kokun burnumda tüter Sensiz kaderin beli bükülmüyor beyzadem
Sevmesen bile beni sevda beslemesen de Suskun dudaklarýný benle süslemesen de Omuzuma baþýný bir kez yaslamasan da Umudum þu canýmdan sökülmüyor beyzadem
GÜLÞAH GAYRET / TEKÝRDAÐ
_ Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşah Dağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.