Bu da bana mola

deme, sus !
öyle özümledimki
týpký;
o,deli dalgalarýn dövdüðü kayalar gibi
dimdik durmayý.

ama;
bendeki ezberlenmiþ bir tümcenin pozisyonu
yorgun,bitkin,kendini taþýmaktan yýlgýn
sus,pus oluyorum bir köþede
dokunulunca daðýlan biri
doðru,yanlýþ ne bileyim
çaresiz bir avýn,kapanda verdiði çýrpýnýþ gibi

diyorum iþte o yüzden
deme, sus !
bir kutsalý muhafaza benimki
yoksa kayalarýn yýllara inat dik duruþu nasýl olunur
asýrlar onu yýllar beni
uysallaþtýrdý be, deðil mi?

de sus !
o,deli dalgalar oldu, yorgan misali
kýyýda kavrulur,hatta yuvarlanýr ufak parçalar
yine settir ama vakur.
çevreler bir yar bir ana gibi deryalarý
verilen mola
susayýnca nefes alýr
deryalarý kuþatan o kaya ve kara


bense !
unuttum dik durmayý,
size diyemem bir damla nutfe
susayan tutku tabi ki size
hiç olmasa kara ve kaya, olur muydu derya
çýlgýn dalgalarýn vurduðu iþte oda baba
size vurgunum bisus da
iflas etti beyin
buda bana mola

Mustafa Yýlmaz (sertesenyel)
Mart/2016
Sosyal Medyada Paylaşın: