Cennet gibiydik bir aralar
Cennet gibiydik bir aralar
ne ahýmýz vardý ne günahýmýz
tertemizdik alýn yazýsý gibi
cehenneme yabancýydýk o zaman
Belki uçurtma uçuramadýk göklerde
ama ateþten gömleði giydik hasretçe
uslanmadýk coþtuk asi rüzgarlarla
kefen yetmiyor ölmeye hiç sorma
Aþk gözümüzde yaþ gönlümüze yara
öyle unutulmaz anýlarýn baðrýnda
kýyamete inat tutunduk aþkla
cennet gibiydik bir aralar
Þimdi cehenneme hüküm giymiþiz
ne yazýk ki kendimizi kaybetmiþiz
kurtuluþa olan sevdamýz vardý
lakin nefsimiz bizi harap etti
Cennet gibiydik bir aralar
ölümde hoþtu zulümde
yaþarken öldük sonra
kan çiçeklerine döndük
Ne güzeldi göklerde ak olmak
gül yapraðýnda aþký bulmak
þehadet hýrkasýný kuþanmak
hakka caný cananý sunmak
Dedim ya cennet gibiydik bir aralar
güle sevdalý gönlü yaralýydýk
yar bildiðimize baðlý candýk
hüzne baþka bir güzel bakardýk
Ah dünya fani dünya azap oldu bize
cehennemi yaþattý nefis haliyle
feryat ettik kulaklar saðýrken
dünya mezar oldu hayat azap
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.