Sesi Kısılır Yalnızlığın

Kimi bekliyorsun ki!
gelsin diye
kapýnýn ardýnda saklanmýþ yalnýzlýðýn
dünden kalan hayallerin
seninle beraberken

gururunu
geçmiþini
düþ kýrýðý eylül gecelerine misafir edersin
ellerinin arasýndan kayýp giden hayatýn gibi
gözün hep sahilde ki limandadýr

vakti gelip
ne zaman bir gemi kalksa limandan
iskeledeki palamarýn ucuna çakýlýr gözlerin
rotasý belli olmayan o kalkan gemi geri dönecekmiþ gibi
nefesini tutarsýn gözden kayboluncaya kadar

seni en çok giden gemiler deðil?
uðurlayaný olmayan
yolcularý üzer

ne zaman bir gemi kalksa limanýndan
ardýna saklandýðýn
ya bir kapý
ya da perdesiz kirli bir cam vardýr

sen öyle ulu orta aðlamaz
aðlayamazsýn

görürler diye
gözlerinde ki aþk-a

hýçkýra hýçkýra
susamazsýn kelimelerini

mavi bir mendile saklarsýn
mendili cebine
cebini ceketinin içine saklarsýn da
bir tek kendini saklayamaz sýn
...... gözlerimden

aklýna gelmez
unutursun her þeyi
arkasýnda geçmiþini býrakan gemiye
kaçak binen yolcular gibi
gitmenin bu kadar zor
bir o kadarda anlamsýz olduðu.

bitimsiz yarýnlara
boþ odalara
suskun duvarlara
kendini mahkum ettiðin günden beri
kimi bekliyorsun ki!
gelsin diye.

kapýlarýn ardýnda saklanmýþ yalnýzlýðýn
dünden geriye kalan hayallerin
seninle beraberken

salondan hicaz
önünde durduðun pencereden hýçkýrýklar
sokaðýn baþýndan
serseri ruhlu topuk sesleri yükselirken
sesi kýsýlýr yalnýzlýðýn
.
.
sen yine bir baþýnasýn...

// Bir çanta dolusu hatýra var ; tavan arasýnda sensiz...
Sosyal Medyada Paylaşın: