neylemiþ dünya
yýkamýþ sokaklarýný sonbaharlarýnda
yýkadýkca kirpiklerimde birikmiþ isi
fanilikte bu ya
yeniledikce nefsini ne tövbesi eskir
nede sisi katmersizce yazýnda kýþýnda
görgüsüzlüðün feriþtahýnda
neylemiþ dünya
sýzdýrmayan duvarlarýnda
sýzým sýzým sýzlayan yürek kürekleyenlerdenim
aptallýk ya güya
kimine boþ gelir þu sarhoþ ürkekliðim
kimine nahoþluk ta adamlýk cizdirir
sanýrsýn bir tabur manga
neylemiþ dünya
unutmuþta sanki hep herþeyi
dönmesini bilmiþ ama yaþlara aldananlara
kýrkýna varan sac telleri gibi dünkü
yalnýz bir terminal yolcusu misali þu pervasýzlýðým
ayrýlanlar adýna utanmayý coktan unuttum ben
birliktelik saðlayaným kalmadý cünkü