ÖLÜM GELMEDEN CANA
ÖLÜM GELMEDEN CANA
Ýnanmam þu baþa gelen, nazlý yarin ahýndan,
Sanki onun suçu vardýr, benim kara bahtýmdan.
Halim darda, gecikirsem, yarim sakýn aðlama!
Yine de baþýma gelen, gelsin senin ahýndan.
Kalbimin kýrýk camýndan, esip giren yel misin?
Yoksa saklý has bahçemde, açýveren gül müsün?
Uykularda beni saran, o sýcacýk el misin?
Seni yar diye bilirim, her þekilde benimsin.
Ulu sevda yaþanýrken, neden engel çýkar ki?
Kalbim bile çok yoruldu, diler artýk ölmemi.
Ölüm de bir mahlûktandýr, takmam! O da neymiþ ki?
Gelen gelsin, göðüslerim, daha bekler yâr beni.
Yetsin artýk eylemeyin, al yanaktan öpeyim,
O güzelin hasretinden, yanýyor gönlüm benim.
Neler çektim, ah ben neler, onu sevdikten sonra!
Ünlesem de duymaz yarim, çok mu çok uzaklarda!
Gide gide hiç varamam, bana yol verin yahû!
Ela gözden vazgeçemem, koymayýn bizi ayrý,
Ýstesem de, çok zor gelmem, yollarým kötü baðlý,
O yar kalbimde olsa da, uzakta kaldý gayri.
Ben de meydan okuyorum, iliþmeyin aþkýma!
Sanmayýn ki susuyorsam, ulaþamam akþama!
Ne zaman nerde olurum, artýk hiç bilemem ki!
Yardan kimse caydýramaz, var mý ölümden ötesi?
27.03.2016
BEN BÝLMEM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.