yarısı şiir çocuklar

yakut askerlerin oyuncaklandýðý bir vakit
kapýlarda savaþ tedirginliði
süt içirip
gece perdelerini aralýyor kül rengi anneler
sokak hayvanlarýndan geriye
silinmiþ ayak izleri
eskimiþ kanat sesleri

gülümsüyorken asýp kenti dudaklarýna
diþleri dökülmüþ bin yaþýnda bir kadýn
saðlýklý evlerden çürümüþ evlere...
korku elbet...
ve ceset kokusu
aynalarýn yüzünden sekerek
enine aynalardan
boyuna aynalardan
ve aynalardan içeri kýrmýzý bir mýzrak
bir hayin ýslýk sesinde
bomba gürültüsünde
düþüyor aramýzdaki boþluðu uzunlamasýna
bir mermi delerken duvarý
þöyle kalýn bir zaman,
kan ve revan içinde...

yer çekmiyor sanki alevli gövdeleri
savrulurken varolmak
savrulurken yuvarlak yuvarlak
insanlýk dairesi üzere

kan oturmuþ kentin göz kapaklarýna
kýrmýzý bir þafaðý aðlayan çocuklar,
iyi çocuklar
gözyaþlarý yontarken kollarý, bacaklarý
bir uzvu daha eksiliyor insanlýðýmýzýn
ve þairler “ç” ile baþlayan mýsralar takýyorlar yerine

ama siz dik durun
yarýsý þiir çocuklar yeniden kuracaklar dünyayý
zaman duracak...
kavga bitecek...
ve aynalar bir aný yakamýþçasýna
kardeþ kusursuzluklara bürünecek
dik durun!
kafiyeli elleriyle çocuklar
o mýzraðý o aynadan sökecek
Sosyal Medyada Paylaşın: