gün geçtikçe hayatýmýn anlamý çýkmamaya baþlamýþtý her taþýn altýndan ve hangi köþeyi dönsem biliyor musun güne güneþe geceye aðlýyordum ha bire halt etmiþ insanlarla yaþamaktaydým zorla bombalar patlýyordu uzaklarda çocuklar boðuluyordu ve insan eti kokuyordu dünya sövüyordum sýk sýk gelmiþime geçmiþime
sonra sonra hep sen var oldun
bir buluttun ki baþýmý yaslayasým
az biraz berrak az biraz bulanýk rüyalarýn sarhoþluðunda
ütopyaya bir durak kala diyordum elini sýmsýký tutacaðým
daha çok varken varmamýza bir patlamaydý yine bu sefer yakýnlarda çok yakýnýmýzda aniden yok oldun dumanlarýn arasýnda ve iþte buydu hikayemiz
bugün sevdiðin fakir karanfillerle geldim sana
sevgilim bir bulutsun hala baþýmý yaslayasým
az biraz berrak az biraz bulanýk rüyalarýn sarhoþluðunda
ütopyaya bir durak kala diyorum elini sýmsýký tutacaðým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kutup Işığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.