Kýzýl akþam nöbetlerinin
Lâl rengi þarabýydý saçlarýn.
Mest olurdu rüzgâr,
Her teli kekik kokan buklelerini öptükçe...
Mavi yýldýzlar kaydýrýrdý gök,
Kem gözlerin nazarýna zýrh olsun diye...
Ey siyah gecemin beyaz kuðusu...
Kýzgýným sana...
Duydum ki kabahatli kalbinin öfkesini,
Perçemlerine asýlan ihanetlerin hissesini,
Makas ucu darbesiyle saçlarýna ödetmiþsin.
Sen de bilirsin;
Hiçbir son, baþlangýçlar kadar masum deðildir.
Aniden deðiþir kalplerin lisaný...
Kýzýl Denizi bölmek,
Sularý yarmak kadar imkansýzdýr çoðu aþk.
Ben senin,
Heyecanlý,korkusuz, deli hallerini sevdim.
Üflendiðinde geçmeyen dilsiz yaralarýna,
Hoyratça çalýnmýþ yarýnlarýna,
Bir nebze merhem olmaya geldim.
Vazgeç müþkülpesent kýþlarýn ayazýndan.
Kabul buyur yürekten uzattýðým sýcak mevsimleri
Bir bahar çayý demle, çiçek tazeliðinde.
Köklerine su yürümüþ sarmaþýk,
Yeni uyanmýþ mahmur papatyalar gibi,
Baþýný güvenle koy yorgun dizlerime.
Korkma sakýn geceden,
Seherinde var yýldýzý.
Kesme bir daha saçlarýný
Güneþin esmer kýzý.
Dilek USTA.