Az önce saða dönmüþtü, Saçlarý örgülü, Geçtiði yerlerde yaþam, Ardýnda býraktýklarý ölü, Ölmüþtü… Gözlerini az görmüþtüm; Yangýnlardan uzak bir çayýrlýk, Mevsimlerden bahar, Yeni terletmiþ, topraðý yaðmur, Amma da ýslatmýþ yolu, Kirpiklerinde utanan rüzgâr, Mutluluk, dolu.
Arkasýndan gitmeliydi ayaklar, Bana ait deðildi artýk, Bedenim çöp, Bedenim atýk, Ardýndan savrulan kuru bir yaprak. Ürkek bir serçenin adýmlarýndaki neþe, Beni bu karanlýktan, Umutlarý tüketmiþlikten, Bir dakikalýðýna uzaklara sürükleyen kadýn, Hay sen çok yaþa!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.