Boþ kaldý hep avuçlarýmýz,unuttuk çoðu zaman gözlerimizin ne iþe yaradýkýlarýný. Anlamadýk baharýn tadýný,ne yaptýysak nafile anlamadýlar bizi anlatamadýk sevgimizi. Yýllarca tek kiþiye baðlandýk ama olmadý alýp attýlar yüreðimizi. Ýþe yaramaz bir kitap gibi kýrdýlar yýrttýlar bizi. Aradýðýmýz bir inci idi kumsallarda aradýk bulamadýk. Oysa bizde insandýk,bizde bilirdik yalnýzlýklarý,bizde dinlerdik sevdalý þarkýlarý. Bizde isterdik süslensin sabahlarýmýz. Ama en insancýl en duygusal kalbimize kilit vurdular YAÞARKEN ÖLDÜRDÜLER BÝZÝ...
Ýlyas KANGAL.
Sosyal Medyada Paylaşın:
cokos Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.