Gülücükler çokca... Otursun istiyorum,dudaklarýmda Gülücükler çokca... Dursun istiyorum yüzümde. Ama ne mümkün? Dedim ya sana! Hüzünler aþýk bana.
Seni seviyorum aþkým! Özlemin bile güzel de.. Bazen çekilmez oluyor. Bir martý ölüyor denizde. Bitse artýk bu özlem diyorum? Yeter gayrý çekemiyorum,diyorsun? Ama bize mutluluk nerede.
Aslýnda ümitlerle doluyum yine... Yaþam sevincim yine galebe! Ama her þeyi deyip duruyor isem? Her halükarde... Öldün. Ama öldü dedikleri zaman deðil! Sen bende yeni öldün.
Ölmemiþtin. Olsun! Ýþte zaten hem varsýn.. Ama hem de yoksun. Varlýk ve yokluk içinde... Ölesiye bir bütünsün. Of dört mevsimim,yýllarým.
Of eski topraðým,nar seslim.. Sen her þeyinle benim.. Gönlümde içimde... Dünyamsýn. Bir oldun,pir oldun. Sen bana benden fazla! Doldun biliyordun biliyordum.
27.03.2008.Ýzmir. Müfide Decdeli.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.