Dedik ki, övün, çalýþ, güven!
Sevin sahip olduðun topraklar için!
Ye, iç, yediðin haram deðilse,
bir ardniyeti sulamýyorsa içtiðin.
Ve yediðin içtiðin kabý pislemeyeceksen…
Vatana ihanetin beyni yok.
Gafil avlanmýþ kafatasý.
Bu hissizliðe delalet.
Sanki kuytu bir zamanaþýmýndan gelmiþ!
Ýhanetin ölümlü olduðunu öðrenmemiþ daha…
Kardeþliði seslendirmenin handiyse kusur oluþu,
nice bedhah vurdum duymazlýðýn nedeni.
Sevgide geri kalan, umutsuzluðun nedenidir,
madur ettiði halký için…
Merhametten maraz doðuyor:
Ekmek yediði teknenin önündedir hala;
duygu daraðacýnda utanmazlýk dal budak.
Ýnanýn ki, bu bir tesadüf deðil;
yaptýklarý yapacaklarýnýn kanýtý.
Tarih sayfalarý yazýyor ihanetleri.
Bir ben istiyorum sabýrlý kalmayý
ve akýlsýzlýklara uzak durmayý.
Þiddete baþvurmayý erteliyorum olabildiðince.
Kötülüklerine iyilikle karþýlýk veriyorum…
Yaptýklarý düþlerini gerçekleþtirmek deðil, ihanet.
Yaptýklarýnýn hiç biri haklý çýkartmýyor
ekmek teknesini pislemesini.
Merhametim tükendiðinde mahvolacaklar…
Yaþadýklarý karanlýkta yok olacaklar…