Henüz vazgeçmedim yaþamaktan Umudumu bir köþeye býrakýp kaçmadým Uçmadým vahþi kuþlarýn kanatlarýndan hýrs çalýp Haylaz bir çiçek gibi el dalýnda açmadým
Kirpiklerim puslu Dilimde aðýr bir düðüm Susuyorum küçülerek bitercesine Gece ayý ikiye bölünce bana düþen pay karanlýk Kalbim kaçýyor içimden Aðzýmdan ecelim tütercesine
Tam ’öldüm’ diyecekken Umuduma rast geliyor kaderim Dilimi kesen cümlelere saklýyorum kendimi Yeniden yazýyorum sonumu da Her sonu buruþturup öldürüyorum avuçlarým arasýnda
En çok fýsýltýsýndan tanýrým yalnýzlýðýmý Titreyen göðsümde býraktýðý alaca sýcaklýktan Islanýp kuruyan yüzümü eðdikçe Utanýþýmdan doðar yeniden sevilmek arzusu
Saðanak boþaltan gözlerimden de davacýyým Aðlamanýn tadý yok artýk Kendimi kesip kanýmla adýný yazdýðým gecelerde En çok ellerim bilir uzanýp eriþemediðim duygularýmýn yokluðunu
Ve sonram En sonram oldu hayalin Sýmsýký kapattýðým gözlerime yalvardým yakardým Sýktým acýlarýmýn boynunu Hesabýný kestim çelimsiz kalbimin Aþkýmýzdan günah çýkardým
Henüz vazgeçmedim yaþamaktan Yakamozu emziren denizlerde yüzdürdüm aðýttan mektuplarýmý Hangi isimsiz þehre döndürsem baþýmý Hiç geri dönmedi hayallerimin senden arta kalan kýrýklarý
Hep aralýk bu kapý gelirsin diye Odam hep aydýnlýk Mevsim hep sonbahar Çay hep sýcak Soba hep alev alev Ben hep umutlu
Hep yarým þarkýlar Hep huzura aç bu rutubetli ve boyasýný kusan duvarlar
Vefasýzlýðý senden öðrendim Aðzýný bin sözle doldurup da birini sakýnmayý Senden öðrendim bir hayale acýyarak dokunmayý Deðeri sonradan anlaþýlan satýrlar gibi geç okunmayý Hiç olmayý senden öðrendim
Henüz vazgeçmedim yaþamaktan Yalnýzlýðýn dilinden bir kaç kelime yan yana gelir de seni yaratýr Allah var En aðýr acým bile yine döner de varlýðýný aratýr