En güzel çay'ı elinden içtim

Bekle canýmýn içi
Birgün kýsmetse geleceðim
Çay’ý n’olur sen demle
her zamanki gibi olsun
kanýmýn renginde
Ben en güzel çay’ý elinden içtim
Bak iþte baþým dönüyor yine
Çünkü mutlu olmaya alýþkýn degilim

Bilsen ne ćok yoruldum
hasret taþýmaktan
Olmaz belki, ayakta durmaya mecalim
Sen çay’ý demlerken
manzarasý toroslara karþý terasta
oturup seyre dalmýþým etraftaki insanlarý

Kimi tohum atýyor topraða
kimisi budak yapýyor þeftali bahçelerinde
kimileri mis kokulu lavanta tarlalarýnda
Haþýr neþir, insanlar yaþamak uðruna

Mezarlýk takýlýyor gözüme
yumruk oluveriyor ellerim
Söyle canýmýn içi
ne insanlar yaþamýþtý
ahh.....
þimdi toprakla kucak kucaða
Sevmislerdi belkide
belkide daha cok sevilmislerdi.
Çay içmiþlerdi sevdiklerinin ellerinden
ama hic kimse
senin gibi guzel cay demleyemezdi
her damlasi ferahlatan
Her yudumundan haz aldýðým
çay mý ,
yoksa senmisin?

kayniyor ensemde nefesin
basimdan akiyor kor alevler
beklesin
toprak biraz beklesin
derken , toroslar dan esiyor bir rüzðar
eðiliyor mezarlýgýn ortasýndaki
asýrlýk koca çýnar .
Sarmasik oluyor dallarý
üstelik çay’ýn kokusu sinmiþ tenine
Ah benim baþým nasýl dönmesin.

G.B.Cantekin
24.03.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: