Hey Nefs’im Bedenindeki suçlar Kýzgýn mille daðlanýrken Gözlerin hala soluk soluða aç Bak izinsiz Giyiniyor yeniden gecenin þehvetini Bir ölünün kefenine aþýk olduðu gibi...
Hey bana ait olmayan bedenim! Sana emanet edilen Can kafesinden Ben demekten vazgeçebilir Hiç olarak Dönebilir Özün gibi kaybolabilirsen
O zaman iþte o zaman
Döne döne Rabbine kul Hiç’e Aþýk Topraða ölü Ateþe su olabilirsin.
Hiç’lik makamýnda
Aç olduðunda Doyabilmek... Susabilmek... Bilmenin aðýr yüküyle Ve bilerek aslýnda hiçbirþeyi bilmediðini Susmak; vakur bir edayla ve sabýrla Ýmtihanýmsýn diyebilmektir.
Her gidiþten Dönebilmektir Özüne Aþk’la
Hiç olmayý baþarabildiðinde
Gece olur Karanlýkta Aðlar nefs’siz ten Ne saðýr duvarlar duyar Ne de kelebekler ölür
Boþ mezarlara!..
Hiç olabilmek için Kainat kendine dönerken Makamlar sýnanýr Bir çift gözün imtihanýnda..
Sosyal Medyada Paylaşın:
mesut turgay kılıçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.