Kimsenin iliþmediði yorgunluðumu
Kimseye üleþtiremediðim hüznümü
Kimseden isteyemediðim mutluluðu
Sana arzediyorum ey Rabbim
Sen beni nefsimden esirge
Ýþte dünlerinin yarýný oluyor her kimse
Oturuyor kalkýyor ölüyor biteviye
Dahasý oldum zannýyla
Hep bir mazeretle yeniliyor
Zafer kazandýðýný ilan ettiði hayata
Asýlsýz bir haber gibi
Olmamýþ bir vukuat sayýlýyor nefesi
Tükenip tüketip ömrünü
Kime ne kazandýrýyor
Bilmiyor bilemiyor
Dert edindiði mutluluðun beyhudeliðini
Kefenleyip derdest ettiði dünlerinin
Hangi kapýsýný açsa
Hangi manzarasýný temaþa etse
Ýþte bu ben
Bu benim diyerek razý olduðu
Kaç kiþi vardýrýn kulpundan tutmaya kalksa
Elinde kalýyor rýzalýðý
Ey Rabbim
Þimdi bir yarýnýn eþiðinde
Bir þakimi olacaðýmý yahut
Bir inanmýþ gibi sana sýðýnýp
Esirgenen niyetimle var olacaðýmý bilmeden
Umudun hazladýðý hýzla baþlýyorum güne
Sen beni en çok nefsim olan benin þerrinden esirge