SOYTARININ AĞIDI

Karþýmda umutla bekleyene,
bazen niyet çeken bir tavþan oluyorum.
Onlara istediðimi söylüyorum.
Kimini güldürüp kimini aðlatýyorum.
Sonra bi balýk oluyorum aðýr aðýr yüzen.
Hiç kimsenin göremediði kadar görüyorum.

Bazen bir masal kahramaný oluyorum.
Cariyeler içinde bir padiþah,
namý diyarlarý aþmýþ bir kraliçenin soytarýsý.

Bazen küçük bir çocuk,
Bazen yeterince olgun aile babasý.
Sonra bir kitap oluyorum
Kenarlarý kývrýlmýþ, hýrpalanmýþ,
satýrlarý yol yol çizilmiþ.

Sonra hayatý yüklenmiþ bir beden oluyorum.
Bi orospu eskisi mesela.
Beli bükülmüþ bi amele
ya da hep uzaktan sevmiþ,
ýrzýna geçilmiþ duygularýndan korkan bir ibne.

Makyajýnýn ardýna saklanmýþ hüznüyle bir palyaço.
Sonra þefkatli kolun sardýðý bi tekir kedi.
Kelimelerini yutmuþ bir pantomimci.
Kendisi olamayan asi bir rokcu.
Karaktersiz bir aktör.
Bir çöpçü.

Bir hayal kýrýklýðý.
Bir hayatýn kýrýðý.

Ne zaman ki bir kuþ oluyorum;
korkuyorum iki avuca esir olmaktan.

"Bir kere olsun kendim olayým." dedim.
"Yalnýz öleceksin." dedi babam.

Ne zaman aklýma gelse babamýn sözleri
kozasýný terk etmeyen bi kelebek oluyorum,
hayallere dalarak ölmeyi bekleyen.
Böyle teselli buluyorum.

Gözlerimi açýyorum.
Karanlýk bir oda,
eþyalar cansýz.
Tek benim soluðum yankýlanýyor.

Ne zaman perdeyi aralasam
suretim beliriyor karþýmda
Eski bir eþya, çoktan tükenmiþ bir sigara izmariti oluyorum
ne kadar hýrpalanmýþým meðer,
ne kadar ihtiyar.
Ne kadar yabancýymýþým kendime.

Bakmayýn size sebepsiz gelen
gülüþlerime bir de sitemlerime.
Delirmedim,
henüz.
Hep bu aklýma gelenlerden iþte.

Burasý "Hayalhane Çýkmazý".
Herkes mutlu.
Yalnýzlýk yok.

Gözlerimi kapatýyorum.
Kendimi seyrediyorum.

Kendim olamadýðým için,
ne çok þey olmuþum
sefilliðime raðmen,

Hayal kurmak güzel be çocuk.
Onlara kýymasýnlar
hiç olmazsa.


Hüseyin Gökmen
22.03.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: