Ya Mevla’m.

Ense köküne kanca takýlmýþ
Çöküyor üstüne, gök misali tavan
Ýntiharýný bekleyen bir adam
Tüm umutlarý yýkýlmýþ, yakýlmýþ, viran
Bir umut ol; ya Mevla’m

Ýnsanlýðýn istediði bir yudum su
Sarmýþ vücudu ceberut bir uyku
Uzanýrken bir el, kýrýlýr kol
Cehresi kesik sonu olmayan yol
Huzura ýþýk ol; ya Mevla’m.

Maskenin atýnda tanýyamadýk
Baþý eðik, boþ katýrlar çekiyor kervaný
Gök gürülder… Sular bulanýk
Hatýrlatýr topraðýn baðrýnda yataný
Derde deva ol; ya Mevla’m

Vakit daraldý, yardým eli uzana
Kayýp erdem’e yol aranýr
O yol ki; þakak vaktine düþürür ýþýk
Çýkmýþtýr gýybet fizana...fizana
katre… katre yol göster bize; ya Mevla’m

Çizilir göðün damarýnda Samanyolu
Kýrýlýr çehresinde güneþin gölgesi
Nefes kesilmeden hak olan doðru yolu
Vurulurken mühür insanlýðýn sinesine
Hak olaný göster; insanlýk adýna, ya Mevla’m.

Sosyal Medyada Paylaşın: