AŞIK VEYSEL

Sivrialan köyünden Sivas ilinden
Aþýk Veysel gelip geçti dediler..
Bal akýyor idi sanki dilinden
Ne bal ne þerbet içti dediler..

Birliðe çaðýrdý ayrým yapmadý
Hâk tan hakikatten asla sapmadý
Ýnsanlýktan tabiattan kopmadý
Gönüllere sevgi saçtý dediler..

Dünyayý görürdü gönül gözüyle
Karýncayý incitmedi sözüyle
Çaldý da söyledi kýrýk sazýyla
Aþýklara çýðýr açtý dediler..

Sazýný götürüp duvara astý
Sanmayýn insana dünyaya küstü
Sadýk yâri onu baðrýna bastý
Dünyadan ebedi göçtü dediler..

Ýnsanlýk uðruna göz yaþý döktü
Aþýklar babasý o bir büyüktü
Her daim topraða gönlü dönüktü
Yar diye topraðý seçti dediler..

Zaralý Turan ým dost baba Veysel
Tanýsaydým keþke ben seni evvel
Dost biliyor seni hep yedi düvel
Silinmez tarihe geçti dediler

....................................................

RUHUN ÞAD OLSUN BÜYÜK AÞIK DOST BABA VEYSEL

25 Ekim 1894’te Sivas’ýn Þarkýþla ilçesi Sivrialan köyünde dünyaya geldi. 21 Mart 1973’te yine Sivrialan’da yaþamýný yitirdi. Çocukken çiçek hastalýðý yüzünden bir gözünü, daha sonra bir kaza sonucu diðer gözünü kaybetti. Saz çalmayý öðrendi. Yunus Emre, Pir Sultan Abdal, Karacaoðlan, Emrah, Dadaloðlu gibi halk ozanlarýndan etkilenerek türkü yorumu ve sazda ustalaþtý. Ýki kez evlendi. 7 çocuðu oldu. Anadolu’yu kent kent dolaþýp þiirlerini sazýyla seslendirdi. Köy Enstitüleri’nde saz ve halk türküleri dersleri verdi. Ölüm nedeni akciðer kanseri. En güzel þiirlerinden bazýlarýný ölümünden hemen önce yazdý. Þimdi Þarkýþla’da her yýl adýna bir þenlik yapýlýr. Türkçesi yalýndýr. Dili ustalýkla kullanýr. Tekniði gösteriþsiz ve nerdeyse kusursuzdur. Yaþama sevinciyle hüzün, iyimserlikle umutsuzluk þiirlerinde iç içedir. Doða, toplumsal olaylar, din ve siyasete ince eleþtiriler yönelttiði þiirleri de var. Þiirleri, Deyiþler (1944), Sazýmdan Sesler (1950), Dostlar Beni Hatýrlasýn (1970) isimi kitaplarýnda toplandý. Ölümünden sonra Bütün Þiirleri (1984) adýyla eserleri tekrar yayýnlandý.



Sosyal Medyada Paylaşın: