Göz yaþlarýnýn asil olduðunu ve yere düþmediðini öðrendim... bir yanýmýn kavuþmalara eksik kaldýðý akþamlarda... Vedalarý sevmedim, merhabalarý canýmýn içine aldýðým kadar ama hep yorgun tarafýndan tuttum aþk’ý, yaralý yürekleri öptüm ve kimi öpsem, koklasam acýlýydý sol yanýndan... Bu garip tesadüflere gülümsedim. Sevemedim korkularý, özellikle sevmekten korkanlarý anlamayý beklemedim. “Sevgi bir eylemdir kýzým” demiþti annem, bu güzel eylemleri, yaralanacaðýmý bilsem bile her seferinde gerçekleþtirdim, tutuklanmadým ama isteyerek tutuldum... Ne kadar kalabalýk olduðumu görüp de aslýnda çok yalnýz olduðumu fark ettiðimde aþýk oldum hüznüme. Hüzün güzeldir, onu coþkuyla ve umutla besledikçe. Hala hüznümle yaþýyorum, deli rüzgarlara ve yalnýzlýklara raðmen, gözlerimde onu itinayla koruyorum....
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÇERÇİ HAFRİYAT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.