Küs Zamanlar

Tozlanmýþ albümlerin arasýnda kalmýþ
bir fotoðrafta aþkýn sen hali...

Ýdam sehpasý gibi
soðuk
ihtilal sabahlarý gibi
kalabalýktý
mülteci ruhlu yüreðin

sessizliðe
müebbet giyen

ne zaman bir pencere görsem açýk
denize bakan
ne zaman bir duran saat görsem
ayný zamaný gösteren

göz bebeklerimden yürür
soðuk kaldýrýmlara
son bakýþýnýn ardýnda duran
v/edan

irkilirim
yüzümü...
ellerimi...
keser söylenmemiþ sözlerin

titreyen ellerimle
teyellerim gözü kör iðne ile
geceden kalma sancýma

kanamaya baþlar kapanmayan eski yara

yüzümün askýsýnda
ceketim
yakasýnda kokun duruyor

ne duruyorsun
adýný dudaklarýma sür
’ sür ’ ki
nefes alayým yokluðuna

son defa

koþarým kapýya yerinde yoktur
son defa el salladýðýn pencereye koþarým
taþ duvarlarýn arsýnda sýkýþmýþ pencere yoktur
maziye açýlan

son deminde
sen ister bir hikaye de
yarým kalmýþ
istersen adý ’ aþk-ý har ’ de
Yusuf kuyusunda yanan

kesilmiþ dudaklarým adýn kokarken

ýþýksýz odamda
kimseler yoktur
sokaktaki çocuk seslerinden baþka
dizlerimdeki takatim
kaldýramaz yüreðimin aðýrlýðýný
yýkýlýrým sensizliðe
.
.
uçurumun kýyýsýndan
doðmamýþ bir bebeðin sesi düþmeden gökyüzüne
þehrin tüm sokaklarýna
yazalým
adýný

yalnýzlýk diye...

Sosyal Medyada Paylaşın: