UÇURUMUN UCUNDA YAŞAMAK

Bazen uzakta durmak iyidir insanlardan
Bir kuytu köþeden seyretmek hayatý
Sýðýnmak belki de en ýssýz yere
Bir yere, bir göðe sevdalanýp sevmek hayatý

En uç noktalardan yürüdüm hep
Ya var oldu bir þey benim için ya yok
Ya sevdim, ya sevmedim
Ya koþtum dur durak bilmeden, ya da tek bir adým atmadým

Ben hep uçurumun ucunda yaþadým zamaný
Benim için saat hiç çeyrek, yarým olmadý
Ya tamdý saat, ya da zaman mefhumdu benim için
Ondan herhalde ya geç kaldým hayata, ya da erken baþladý hayat

Karanlýklarý hep sevdim hep severim
Çünkü ya apaydýnlýk olmalýydý hayat ya da zifiri karanlýk
Aydýnlýðý sevemedim hiç belki de tüm kusurlarý gösterdiði
Belki de benim için hiç apaydýnlýk olmadýðý için karanlýklarý sevdim ben

Ya gül bahçelerim olmalýydý ya çorak topraklarým
Ya gül yetiþtirmeliydi ellerim ya da diken
Hiç ilkbahar, sonbahar olmazdý hayatýmda
Ya hep kýþý yaþadým ya hep yazdý mevsim

Bir kere benim içimde var olan bir daha hiç yok olmadý
Ya hep sevdim ya hep nefret ettim ama bir þeyler hissettim
Seçtiðim, geçtiðim hiçbir yol kolay olmadý
Ya çakýl taþlarýyla doluydu yollar ya dikenlerle

Hayal ettim hep var olmasýný istediðim þeyleri
Ya kaybettim hayallerimi ya gerçek oldu
Yine de tozpembe deðildi hiç pencerelerim
Biraz siyah biraz gri….
CANSU MENGENCOÐLU...











Sosyal Medyada Paylaşın: