Memleketim

Memleketim...

Alengirli ve kalem bacakli
Kadehinin ....

son damlasýna kadar eserken ...
þurup gibi rüzgarýn

Yudum yudum
Daðýtýyordun efkarýný

Ýstanbulum!


Kaçýrdýðýn Rem saatlerin
boynuna dolansa bile..

Gözlerin açýk bekliyordun...

Sen her gece yarýnýn endiþesiyle
Uykusuzdun!!



Su koyusu camlarý olan
Kirli Kristallere yansýmýþtý
kaz ayaklý yüzün..

Sarý rusvalýný izlerken
Uykum boþlukta sallanýyordu..
Tutunmak istiyordu bana..

Ben de ...öteliyordum boyuna ...

Üzülüyordum sana..


Elektrik mavisi þehrin
Ateþ koyusu
Pudralý gecelerinden uyanýnca
gündüzlere..

Beni derinden yaralýyordu...
Yaþadýklarýn

Ah!
Canýna yandýðým Memleketim

Gül þehirlerinin
Topraklarýna...
Acý akýyordu yaþlar
Gözlerinden

Memleket aþkýna
Yandým ...üþürken...

Temiz kaðýda damlayan
Beyaz gülün
Usaresi gibi
Has/tý sohbetimiz seninle

Veda ederken sana

Seni düþünüyor olacaðým
Ýstanbul’um !
.
Gelmesin zarar saç teline...
Nefesi naneli Memleketim ...

Sosyal Medyada Paylaşın: