Çanakkalede bir Mehmed

Boðazdan geliyorlardý...
Yorgun ve hasta dedikleri Osmanlý’yý yýkmaya...
Geçip gideceklerini sandýlar.
Savaþ gemileri ile...
Nusret vardý!
Devasa savaþ gemilerine inat küçück gövdesiyle bir mayýn gemisi!
Dur yolcu’nun ilk kelimesini anlatacak!
Seyit vardý!
Onbaþý Seyit!
Yolcu’ya yolun buraya kadar diyecek...
Ýngilizler kibirliydi...
Fransýzlar küstah!
Emindiler geçip gideceklerinden.
Öyle büyük inanýyorlardý ki;
Bir mayýn patladý önce...
Ýngiliz donanmasýnda bir gemi alev alýyordu...
Sonra bir Fransýz gemisi,
Derken arka arkaya patladý mayýnlar...
Kendi döþedikleri,
Kendi canlarýný alan...
Topçu ateþleri açýldý
Gelibolu’dan,
ÇANAKKALE’den!
O kibirli suratlarý düþtü önce,
o küstah Kahkalarý kayboldu sonra...
Denizden geçilmez denildi ÇANAKKALE!
"Karadan saldýralým!" dedi Winston Churchill!
Güneþ batmayan ülkeden getirdiler hiç bilmedikleri bir ülkenin topraklarýna...
ANADOLUYA!
Conk Bayýrý kan kokuyordu!
Anafartalar da dumanlar yükseliyordu!
"Ben size taaruzu emretmiyorum! Ben size ölmeyi emrediyorum!" dedi Mustafa Kemal!
57. Alay’dan Mehmetti ismi...
Aslýnda hepsi Mehmetti!
"Allah allah" nidalarýyla saldýrdý taaruzda.
Bir kez daha dediler.
"Dur yolcu! Bilmeden gelip bastýðýn bu toprak bir devrin battýðý yerdir!"
Þimdi haykýrmalý toprak toprak...
Fersah Fersah!
"Dur yolcu! Bilmeden gelip bastýðýn bu toprak Vataným! Türkiyemin kalbinin attýðý yerdir!

Yusuf Sezgin AYBEY

Sosyal Medyada Paylaşın: