Keþmekeþinde dünyanýn biraz da soluklanmak istiyor insan. Nefes almak. Yaþamak. Yaþadýðýný hissetmek! Çýrýlçýplak kalýncaya kadar yüreði; dökmek istiyor üstündekileri. Ruhunu arýndýrmak. Alkolle bezenmiþ damarlarýnda akan kana; yeniden bir þeyler hissettirmek. Acý, Sevgi, Hüzün, Belki mutluluk... Ama en çok acýmak istiyor þimdilerde caným. Kanadýkça biraz daha huzur bulacak çünkü ruhum.
Yusuf Sezgin Aybey/ öylesine
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yusuf Sezgin AYBEY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.