Fırat Ve Dicle'nin Kalbine Mektup (Rachel Corrie'nin Anısına) MEHMET DEMİRKAPI
Fırat Ve Dicle'nin Kalbine Mektup (Rachel Corrie'nin Anısına)
Bu bir sevda masalý, Bu masal altý binyýllýk! Benim sevdam ise yeni, Bugünün sevdasý… Ama geçmiþten geliyor, Fýrat ve Dicle.
Ülkemin coðrafyasý birçok aþklarý yaþadý. Ferhat daðlarý deldi Þirin için, Kerem ile Aslý, Leyla ile Mecnun ve Fýrat ile Dicle. Erkeklerin adýný Fýrat, kýzlarýnkini Dicle verdiler. Bereketlendi topraklar. Çöle bereket geldi, umut geldi.
Ey Fýrat! Ey Dicle! Þimdi ne haldesin? Ne oluyor sana. Bombalar kalbine yaðýyor Fýrat ve Dicle… Bombalar evine yaðýyor Yemek vakti, bomba düþüyor çocuklarýn sofrasýna. Kan beynime çýkýyor. Umut yok oluyor.
Baðrýma taþ basýyorum Fýrat ve Dicle! Musul, Kerkük, Basra, Kerbela Ve Baðdat bombalar altýnda. Ýnsanlar ve þehirler. Böyle bir yýkým görmedi. Baðdat altý bin yýldýr, Ne savaþlar gördü. Böyle bir zalimliði görmedi Baðdat, Bugüne kadar. Ancak bugün gördü.
Ey uykusunda uyuyan çocuk, Sokaðýnda oynayan çocuk Düþünmezdin sen bunu. Ey gözü yaþlý amca, Kaybettin bütün aileni, Bir yemek sofrasýnda. Kadýnlarýn, kýzlarýn, gelinlerin, çocuklarýn hepsi ölmüþtü, Tam dokuz kiþi,kalanlar yaralý… Nasýl da aðlýyordun sessiz sessiz. Benim yüreðimde hýçkýrýklar. Ey baba, bilmezdin böyle olacaðýný. Bir somun ekmeðin, Her þeyini paylaþtýðýn bir ailen vardý. Þimdi neyin var? Özgürlüðün olacakmýþ? Öyle diyor büyükleri… Sizi özgürleþtireceklermiþ! Sizi Saddam’dan kurtaracakmýþ, kurtarýcýlar… Yoksa sofrandaki bir somun ekmeðe mi göz koydular!
Ey ölen ölü! Þimdi yakýnlarýn baðýrýyor, Aðýtlar yakýyorlar. Sen de bilmezdin bu günü, Yirmi iki yaþýndaydýn… Henüz baharýndaydýn hayatýn… Evlenecektin belki, sevdalýn vardý. Umutlarýn vardý, Þimdi de sen yoksun… Umutlarýn bile yok!
Ey yan yana yatan bebek, Çocuk ve anne, Ey henüz doðmamýþ annenin karnýndaki çocuk… Niye uzandýn öyle? Gözleriniz açýlmýyor Bu fotoðrafa ben dayanamýyorum. Dayanabilen var mý? Zalimin zulmüne rýza gösteren var mý?
Yok diyemem… Yok, asla yok diyemem. Ben Rachel Corrie’yi tanýmadým. Hiç yan yana durmadým. Bir sabah kahvaltýsýnda ölümüyle tanýþtým. Ben kahvaltýdaydým, o ölümle randevuda
Ey özgülük savaþçýsý Rachel Ey mazlumlarýn umudu. Zalimlerden doðan mazlum! Seni yürek unutur mu? Senin de iþin neydi buralarda? Bir yürek duruþu vardý sende, Bu yürekle yan yana olan… Yirmi üç yaþýndaydý. Zayýftý vücudu. Ama zulme karþý güçlüydü… Duydun, Filistin’li çocuklarýn evlerini yýkacaklardý! Koþtun yýktýrmamak için, Dozerin önüne oturdun Rachel! Dozerlerden de güçlüydü yüreðin. Sevda doluydu Rachel. Bir çocuk sevdasýydý, Kýr çiçekleri kadar özgür Baharlarda gelen coþkun yüreklerde!
Yürekler nerde? Sen bombalarla yanarken çocuk Ben uykudaydým! Bana öyle mahzun bakma Baðdat’lý çocuk, Yürek belki dayanýr, Ama bende yürek yok! Dozerlere meydan okuyan yürek! “Kaybettiðiniz bir yürek var bende... Ben Amerikalý, Ben Fýrat ve Dicle sevdalýsý Ben Kerem ile Aslý Ben Rachel Corrie! ” Baharlarda gelen Coþkun yüreklerde, her dem filizlenen…
Ýzmir 25.03.2003
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET DEMİRKAPI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.