ne çok bildiðini susuyor yapraklar üstelik sessizce soluyorlar yaþamak bir dalda baþlýyor bir dal soluk soluða nefessiz
düþüþ aný kimsesiz, dilsiz ve fersiz salýna salýna iner gözlerime gözlerim ki toprak örttüm üstüne ey cellat, artýk mil çek gözlerime
saðanak saðanak yaðar üstüme üstüme bütün bildiklerini susarken yapraklar bir de düþ yapraklarý, vurur beynime göz kapaklarým böylece düþer birbir üstüne
//2014-03
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET DEMİRKAPI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.